Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 17 lipca 2020 r. w wieku 65 lat zmarł mgr Jerzy Pietraszko emerytowany wykładowca Politechniki Wrocławskiej. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1993–2019 zatrudniony był na stanowisku wykładowcy w Instytucie Matematyki, a następnie w Instytucie Matematyki i Informatyki oraz Wydziale Matematyki Politechniki Wrocławskiej. Autor podręcznika Matematyka. Teoria, przykłady, zadania (1997).
Od roku 1977 zaangażowany był w działalność opozycyjną. Po wybuchu stanu wojennego współtworzył podziemną strukturę drukarską na Dolnym Śląsku. Był zasłużonym członkiem "Solidarności Walczącej" o pseudonimie "Pedro", autorem licznych artykułów w prasie podziemnej. Napisał tom wspomnień Terroryści i oszołomy (2007) i pomagał w opracowaniu haseł Encyklopedii Solidarności.
Za działalność opozycyjną został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości (2017) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017).
Pozostanie w naszej pamięci jako ceniony nauczyciel akademicki oraz lubiany Kolega.
WSPOMNIENIE o Jerzym Pietraszko
Niestety nie dane mi było uczestniczyć w pogrzebie Jurka, bardzo ubolewam z tego powodu. Wspomnienie, które postanowiłem napisać ma charakter bardzo osobisty.
Jurka (tu dygresja: od zawsze zwracałem się do Niego Pedro, pod takim pseudonimem funkcjonował wśród kolegów i przyjaciół) znałem od października 1975 r. Zostałem wówczas studentem matematyki na Uniwersytecie Wrocławskim, Jurek był studentem 3-go roku. Tak naprawdę bliżej poznaliśmy się uczestnicząc w obozie naukowym studentów matematyki w ośrodku wypoczynkowym nad Jeziorem Głębokie, niedaleko Międzyrzecza, w lubuskiem, we wrześniu 1976 r. Jurek był wówczas duszą towarzystwa. Po studiach nasze drogi rozeszły się na pewien czas; Jurek imał się różnych zawodów, m.in. był nauczycielem w jednym z wrocławskich liceów, pracował także w schronisku w Karkonoszach. O jego zaangażowaniu w Solidarności Walczącej dowiedziałem się dużo później.
Pracę w charakterze nauczyciela akademickiego w Instytucie Matematyki PWr Jurek rozpoczął 15 lutego 1993 r. Tu właśnie, na Politechnice, nasze drogi ponownie się zeszły, jako że przenosząc się z UWr, zostałem zatrudniony w IM PWr w październiku 1998 r. Od tego momentu nasze relacje zacieśniły się: często rozmawialiśmy, również graliśmy w szachy. Bardzo lubiłem rozmowy z Nim: był barwną postacią, miał wyraziste poglądy, twardo je bronił, ale w rozmowach nigdy nie podnosił głosu, często posiłkował się sarkazmem. Był bardzo zaangażowany w dydaktykę. Prowadził zajęcia na wielu wydziałach Politechniki. Miał w sobie jakiś magnes przyciągający uzdolnionych matematycznie studentów, których następnie zachęcał do udziału w egzaminach na ocenę celującą organizowanych przez dr. Z. Skoczylasa. Było rzeczą niemal pewną, że wśród laureatów zawsze byli studenci prowadzeni przez Jurka. Kilka lat temu byłem poproszony o hospitację Jego zajęć. Przyznam, że pozostałem pod wielkim wrażeniem Jego entuzjazmu i sposobu w jaki prowadził wykład. Jurek był także autorem skryptu z matematyki, który cieszył się dużym powodzeniem wśród studentów; egzemplarz skryptu otrzymałem od Autora.
O swojej chorobie Jurek poinformował mnie kilka lat temu. Podziwiałem pogodę ducha z jaką przyjmował kolejne, niestety pogarszające się, informacje o postępach choroby. Nigdy nie skarżył się na sytuację w jakiej się znalazł. W październiku 2018 r., ze względu na stan zdrowia, Jurek nie mógł już prowadzić zajęć dydaktycznych; widziałem jak bardzo go to poruszyło. Prosiłem Go wówczas, aby systematycznie odwiedzał mnie w biurze. Tak było do jesieni 2019 r. kiedy to choroba praktycznie nie pozwoliła Mu na przemieszczanie się. Odwiedziłem Go w Jego domu w listopadzie 2019 r. Potem pozostawały już tylko rozmowy telefoniczne. Ostatnią próbę kontaktu z Nim podjąłem w czwartek 9 lipca, przed wyjazdem na urlop. Niestety rozmowa nie doszła do skutku, bardzo mnie to zmartwiło. Potem otrzymałem wiadomość o Jego odejściu.
Jurku, będzie mi brakowało rozmów z Tobą. Pozostaniesz w mojej pamięci jako barwna osobowość, człowiek prawy, szczery i prostolinijny. Spoczywaj w pokoju!
Prof. Krzysztof Stempak